Stress is functioneel
Toen wij in een ver verleden nog holbewoners waren en op jacht moesten, hadden wij (mensen) een functioneel stress-systeem. Wanneer het aankwam op vechten of vluchten worden stresshormonen vrijgemaakt (cortisol en adrenaline uit de bijnieren).
Het zal je niet verbazen, maar sindsdien zijn we genetisch (nog) geen steek veranderd en hebben wij nog steeds hetzelfde stress-systeem. De omstandigheden zijn wel anders geworden.
Stress (werk, privé of jacht) zorgt voor stresshormonen in ons bloed. Deze zijn bedoeld voor de twee doelorganen: de spieren en het brein.
Deze worden klaargemaakt voor fysieke inspanning:
- sneller ademhalen
- snellere hartslag
- sneller zweten
- verhoogde agitatie
- aandacht naar voren
- aangespannen spieren
En als de spanning langer aanhoudt zonder daarbij in te spannen:
- geen puf
- veel kunnen slapen (maar ook vroeg wakker worden en piekeren)
- veel zaken ‘te spannend’ vinden
- spierspanningsproblemen
Die tweeledigheid, spanning en sport, zorgde altijd voor een balans; de sportieve component maakte dat de stressbeleving/ spannende beleving werd opgeheven.
Cardiosport zorgde voor de ontbinding (en afbraak) van het stresshormoon in de spieren (en de daarmee gerelateerde kenmerken).
Tegenwoordig krijgen we stress van veel zaken, hetzij werk of privé. Vaak is dat geen probleem als er een balans bestaat tussen deze stress en voldoende (cardio)sport.
Helaas laten we vaak als eerste het sporten vallen omdat we menen daar geen tijd meer voor te hebben. Dat werkt dus averechts en ziedaar: we zitten in een vicieuze cirkel: geen puf meer om te sporten terwijl dit juist kan leiden tot meer energie.
Wat denkt u dat het aan energie kost om uw spieren (vaak ongemerkt) aangespannen te houden?
Vaak last van een knoop tussen de schouders die opstijgt naar de nek en een spierspanningshoofdpijn veroorzaakt? Slecht slapen? Minder eetlust?
Zo zijn vele lichamelijke klachten terug te brengen tot een oorzaak in stress: hoofdpijn/migraine, hoge bloeddruk, hyperventileren, angst- en paniekgevoelens.
Hoe er mee om te gaan?
Problemen uit de weg gaan lost niets op: beter is om jezelf gedoseerd aan prikkels bloot te stellen waardoor je vaardigheden gaat ontwikkelen om hiermee om te gaan. Behandelaars willen nog wel eens meegaan met het gevoel van hun cliënt/patiënt, goedbedoeld, maar hier geldt “zachte heelmeesters…”.
Roken helpt al helemaal niet om rustig te worden: zie hier waarom vele rokers toch blijven menen dat ze er wel rustig van worden.
Wanneer je geen puf meer hebt om dingen te ondernemen is het juist niet verstandig te luisteren naar je gevoel: wanneer je per week toch een ritme van 3x 1/2 uur cardiosport (nee, wandelen is niet genoeg) kunt gaan opzetten of opbouwen, kun je deze vicieuze cirkel doorbreken;
Het voelt tegenstrijdig: je hebt geen, puf, maar door te sporten gaan je spieren ontspannen en die energie kan dan worden gebruikt voor je herstel.
Dus stress = in balans MET cardiosport…en…los je problemen op! Ga ze niet uit de weg omdat je het te spannend vindt.
Advies: schaf een hartslagmeter aan en ga 3x per week een half uur cardio in de 75-85% zone van je maximale hartslagfrequentie sporten (vraag even aan je huisarts of er risico’s zijn).
Globaal geldt: de maximale hartslagfrequentie = 220 – leeftijd.
Dus ben je 50 jaar, dan is 170 de maximale HSF en de trainingszone 128 tot 145 slagen per minuut, maar ben je onbekend met sporten, ga dan eerst langs je huisarts!